امر به معروف در سال 61 هجری

می دانیم که امر به معروف و نهی از منکر که به عنوان یک تکلیف عام در رساله های عملیه ذکر شده و گویندگان  احکام  در مجالس آموزش می دهند، و امر به معروف کردن شرایط و مراتبی دارد؟ و با توجه به شرایط و مراتب این سوال مطرح می شود که اقدامی که سیدالشهداء علیه السلام انجام دادند، چگونه امر به معروفی بود؛ این کار با امر به معروفی که ما می شناسیم مطابقت نمی کند. بنابر آنچه در رسائل عملیه گفته شده اگر امر به معروف موجب ضرر و حتی در مورد خوف ضرر باشد، تکلیف ساقط می شود؛ اما در مورد سیدالشهداء علیه السلام در حالی که ضرر یقینی بود ایشان اقدام به این کار کرد، این چگونه امر به معروفی است؟ برای این که مفهوم امر به معروف و نهی از منکر و کاربرد آن را در روایات بیش ترمورد دقت قرار دهیم ، باید توجه داشت که امر به معروف یعنی وادر کردن دیگران به انجام کارهای خوب ، اگر انجام آن کار خوب واجب باشد، امر به آن هم واجب است، اگر مستحب باشد، امر به آن هم مستحب است؛ اما امر به معروف به عنوان یک « واجب» شرعی ، فقط در مورد « تکالیف واجب » است ،  یعنی  وادار کردن دیگران به این که تکالیف واجب خود را انجام دهند، و این وادار کردن مراتبی دارد. 

شرایط حاکم بر جامعه در زمان سیدالشهداء علیه السلام چنین شرایطی بود؛ احکام قطعی اسلام ترک می شد ؛ حدود الهی تعطیل شده بود، کسی که کاندیدای خلافت بود معروف به شرب خمر بود، معاویه می خواست فرزندش یزید را به عنوان خلیفه ی پیامبر صل الله علیه و اله معرفی کند، یعنی در جامعه ی اسلامی شخصیت بعد از پیامبر(ص) باشد، و

این کسی بود که مردم می دانستند شارب الخمر است، صحبت از یک بار و دو بار و چند بار نبود،  بلکه عادت به شرب خمر داشت، و این مساله ای علنی بود، برای مردم مخفی نبود، و سایر احکام یکی پس از دیگری مورد تردید و انکار قرار می گرفت و علنا مطرود می شد، ریختن خون مسلمان ها خیلی ساده شده بود، اگر کسی مخالف حکومت بود ، به راحتی او را می کشتند؛ و بسیاری  از فساد های دیگر که در جامعه آن روز رخ داده بود. با این شرایط ، اگر سیدالشهداء (ع)  بین مردم می آمدند و می گفتند مردم خمس بدهند، زکات بدهید، حدود الهی را رعایت بکنید، شرب خمر نکنید، این موعظه ها برای کسی که معروف به شرب خمر است چه فایده ای داشت؟ مردم آگاهانه و دانسته با یزیدی که شارب الخمر است بیعت کردند. فقط شرب خمر نبود ، موارد دیگری هم بود ، کارهای دیگری که امروز هم در جامعه ی اسلامی ما در حال مد شدن است، میمون بازی! سگ بازی!

یزید چنین شخصی بود ؛ این شخصیت می خواهد به جای پیامبر (ص) بنشیند، این گونه بود که حضرت علیه السلام فرمود: « فعلی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامه بزاع مثل یزید»( بحار الانوار ج44، باب 37،روایت2، » اگر مردم به کسی مانند یزید مبتلا شوند، دیگر فاتحه ی اسلام را باید خواند، دیگر چیزی برای اسلام باقی نخواهد ماند.

حال اگر در این جا کسی امر به معروف نکند چه خواهد شد و یا اگر امر کند چگونه باید وارد شود؟ در زمان امام حسین علیه السلام باید قیام صورت بگیرد ، امام تمام هستی خود حتی خون در کبد خود را در زیر سم اسبان باید بدهد و خانواده اش به اسارت بروند و با خطبه خوانی حضرت سجاد علیه السلام و اسوه ی صبر خانم حضرت زینب سلام الله علیها امر به معروف صورت بگید تا اسلام ناب محمدی تا کنون باقی بماند تا ان شاالله قیام امام غائب از نظر ها برسد.و اما در زمان ما چکونه باید این امربه معروف صورت بگیرد؟ در زمانی که دشمنان در جنگ نرم دارند حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال نشان می دهند ،واقعا چگونه باید امر به معروف کرد؟

خواهران با دسترسی به فضای مجازی همگی مسئولید که حرف  زینب  سلام الله ، را به گوش جهانیان برسانید و با الگو گیری از ایشان از ولایت و اسلام ناب  در برابر این هجمه های فرهنگی ، اعتقادی و شبهات فکری و مذاهب و فرق انحرافی در برابر اسلام دفاع کنید.

(برای مطالعه بیشتر رجوع شود به کتاب آذرخشی دیگر از آسمان کربلا، مصباح یزدی،ص160)